“Η μεγάλη αλλαγή δεν είναι η τεχνολογία. Ό,τι σήμερα φαίνεται ακραίο, θα είναι απλώς ο κόσμος όπως τον γνωρίζουν οι επόμενες γενιές”
Η ζωή μας τα τελευταία 15 χρόνια έχει αλλάξει δραματικά. Παγκόσμιες κρίσεις, διαρκείς αναταραχές, τεχνολογικά άλματα, φόβος, έλεγχος. Πολλοί νομίζουν ότι πρόκειται για “συμπτώσεις” ή “κρίσεις χωρίς σχέδιο”. Στην πραγματικότητα, αυτό που ζούμε είναι μια συντονισμένη, πολυεπίπεδη μετάβαση: από έναν κόσμο εθνικών κρατών και κοινωνικών δικαιωμάτων, σε έναν νέο κόσμο παγκόσμιας τεχνοκρατικής διακυβέρνησης.
Και ο επίσημος οδικός χάρτης αυτής της μετάβασης έχει όνομα: Agenda 2030. Δεν πρόκειται για μυστικό. Είναι δημόσιο έγγραφο του ΟΗΕ, με 17 Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης. Όμως πίσω από τις ωραίες λέξεις (“ισότητα”, “πράσινη ανάπτυξη”, “καινοτομία”) κρύβεται ένα ολόκληρο σύστημα νέας κανονικότητας. Η μεγάλη αλλαγή δεν είναι η τεχνολογία. Είναι η μονιμοποίηση του ελέγχου.
Τι αλλάζει μέχρι το 2030;
- Ψηφιακή ταυτότητα: από απλή “ευκολία”, θα γίνει υποχρεωτικό διαβατήριο ζωής. Πρόσβαση σε υπηρεσίες, εισόδημα, μετακινήσεις, υγεία, όλα συνδεδεμένα με έναν ατομικό “ψηφιακό φάκελο”.
- Ψηφιακό νόμισμα (CBDC): από εναλλακτική επιλογή, θα γίνει μοναδική νόμιμη μορφή χρήματος. Με πλήρη ιχνηλασιμότητα, έλεγχο δαπανών, πιθανή επιβολή “ορίων κατανάλωσης”.
- Πράσινη διαχείριση: από ευαισθησία, θα γίνει μηχανισμός επιτήρησης. Θα μετράται η ατομική “κλιματική επίδοση” (carbon footprint), με δυνατότητα περιορισμών μέσω social ή energy credits.
- Διαχείριση υγείας: από κρατική ευθύνη, θα περάσει σε παγκόσμιες “συντονιστικές αρχές”, όπου ο ΠΟΥ θα έχει ρόλο υπερεθνικού ρυθμιστή πανδημιών, εμβολιασμών και πολιτικών υγείας.
- Εκπαίδευση & πληροφορία: από εθνικό σύστημα, θα μετατραπεί σε καθολικό ψηφιακό περιβάλλον με ενιαίο περιεχόμενο. Ελεγχόμενη αφήγηση, λιγότερη κριτική σκέψη, περισσότερη συμμόρφωση.
Η διαφορά με το σήμερα;
Σήμερα, όλα αυτά εφαρμόζονται “δοκιμαστικά”. Είναι ακόμα θεωρητικά αναστρέψιμα. Μέχρι το 2030, όμως, θα έχουν γίνει θεσμικά μόνιμα, παγκόσμια και αδιαπραγμάτευτα.
Ο άνθρωπος δεν θα ζει πλέον με “δικαιώματα”, αλλά με πιστοποιήσεις, “συμμετοχή” και “συμμόρφωση”. Θα έχει ελευθερία, εφόσον λειτουργεί εντός του πλαισίου. Θα έχει λόγο, εφόσον δεν παρεκκλίνει από το αφήγημα.
Η ουσία; Δεν αλλάζει απλώς η τεχνολογία. Αλλάζει η αντίληψη του τι σημαίνει ζωή, επιλογή, ελευθερία. Και αυτή η αλλαγή έρχεται όχι με πόλεμο, αλλά με συναίνεση. Όχι με απειλή, αλλά με ευγένεια. Όχι με κατάργηση της δημοκρατίας – αλλά με την απορρόφησή της σε μια παγκόσμια “ευθύνη”. Και όταν φτάσουμε στο 2030, ό,τι σήμερα φαίνεται ακραίο, θα είναι απλώς ο κόσμος όπως τον γνωρίζουν οι επόμενες γενιές.
